Zon, zee en strand, duiken en terug naar Nederland

Nachtbussen, ik ben er inmiddels aan gewend, maar liever sla ik dat stukje over. slapen in een bus kan ik prima, maar echt ontspannen lukt niet en als je dan om 5 of 6 uur 's morgens aan komt, vind je een hostel en kruip je toch nog een halve dag je bed in. Echt veel tijdwinst boek je er dus niet mee. Maar ja, het sloot het beste aan en zo arriveerden we om 10 uur 's morgens op Koh Tao waar we ons met een 4WD jeep naar de andere kant lieten vervoeren. Een onwijs mooie baai met slechts 15 bungalows en wat kamers. Ao Leuk beach was echt geweldig.
Het uitzicht schitterend, het water helder en warm en overal vissen en mooie koralen.

Meteen m'n handdoek gepakt, zonnebrand niet te vergeten en aan het hagel witte strand liggen.Een dag lekker genieten van zon zee en strand. De volgende morgen uiteraard verbrand.

Gedurende de middag (op het heetst van de dag in de zon leek me niet echt verstandig) Ben ik naar de andere kant van het eiland gelopen om opzoek te gaan naar een goeie duikschool en nieuwe accommodatie want het nadeel van Ao leuk Beach is dat je ondanks dat et een geweldige plek is om te snorkelen niet kan duiken omdat er geen duikscholen zijn.

Omdat het huren van een motorfiets zo'n 3 uur per dag kost leek het mij een goede zet om dat te doen. Na het vinden van een goeie duikschool en geschikte accommodatie nog even geinternet en toen terug naar het ressort, inmiddels was de schemer ingevallen en reed ik de afslag die ik moest hebben voorbij. Tegen de tijd dat ik omkeerde was het al bijna helemaal donker. Toen ik de afslag vond ( zaklantaarn had ik zowaar meegenomen) begon ik aan de afdaling naar het ressort, een ongelofelijk slechte niet geplaveide weg vol gaten, scheuren en stenen. Dat ik er slechts volledig bezweet en met een schaafwond op m'n elleboog vanaf ben gekomen mag of een wonder heten, of zoals de Lonely Planet zegt dat je een zeer ervaren motor rijder moet zijn om (overdag) dit pad te kunnen volgen. Maar ja, dat las ik dus pas achteraf. De volgende dag met de motorfiets weer omhoog was ook een hele heisa, daar het geregend had en dit er voor zorgde dat de kickstart van m'n voertuig niet meer werkte, steeds aanduwen de berg af, en hopen dat ie niet afsloeg. Het laatste stuk was zelfs zo steil dat omhoog duwen de enige optie bleek.

Besloten om niet nog eens naar beneden te rijden, de motorfiets omgeruild voor een scooter (over easy traveling gesproken) en begonnen aan de eerste instructies op de duikschool. De volgende morgen verhuist (scooter ingeleverd) en na m'n scuba review theorie aan de slag onderwater. Het ging meteen als van ouds ook al was het 5 jaar terug.

De tweede duik was ook geweldig en na het zien van de onderwater wereld moe en voldaan terug naar m'n bungalow. Daar er de volgende dag geen instructeur beschikbaar was ben ik een vrij gaan duiken, in een klein groepje met een gids. Tussen rotsen door, smalle onderwater tunnels, waar de alen overal om je heen alleen zichtbaar zijn door de ogen die oplichten. Veel kleurrijke vissen en....... Ik heb Nemo gevonden, inderdaad de clownfish en om het grote nieuws te brengen, hij heeft inmiddels kroost voortgebracht.

Ook de derde dag wasgeweldig, ondertussen het een en ander aan theorie gedaan om m'n advanced duikerschap binnen te halen. Navigeren onderwater met kompas is m'n sterke punt, zonder kompas de weg terug vinden is een stuk lastiger, het ging goed maar toe haalde ik twee rotsblokken door elkaar en was m'n richtings gevoel behoorlijk verdwenen. Gelukkig was m'n instructeur zo aardig om me even de goede richting te wijzen.

Na het behalen van diploma's dient daar uiteraard op gedronken te worden wat we ook gedaan hebben, 's morgens de zon op zien komen was ook weer een hoogtepunt, op het strand, muziek, biertje erbij en de temperatuur stijgt langzaam.

Omdat iedereen het heeft over de (Full) Moon Parties op Koh Phangan was het de bedoeling om de Half Moon Party (ze gebruiken tegenwoordig ieder excuus voor een feest met de maan) mee te maken, maar door onze uitspattingen op Koh Tao vertrokken we daarvoor een dag te laat. De laatste twee dagen zijn we wel verhuist om in ieder geval de sfeer te proeven en te kunnen zeggen 'been there done that" Inderdaad de sfeer is totaal anders, iedereen gaat helemaal los op het strand, het begon al aardig vol te lopen met mensen, want de Full Moon is 9 augustus. Het jammere is dat er overdag niet veel aan is. Iedereen ligt of uit te brakken in bed, op het strand of als het weer minder is de hele dag in restaurants films te kijken die net uit zijn in de bioscoop. Er zijn mensen die doen dit 4 weken lang. Sommige plekken rond de Full Moon beaches hebben meer weg van een vuilnisbelt en de mensen zijn lang niet zo vriendelijk als in de rest van Thailand, velen komen ook uit Birma, alleen om geld te verdienen en vriendelijkheid hoort daar veel minder tot de verkoop technieken. Na twee nachten en één dag op Koh Phangan moesten we echter weer richting Bangkok omdat een vliegtuig missen nu eenmaal geen optie is (al hoewel). Wel moet nog even gezegd worden dat ook op Koh Phangan de zonsopgang een aanrader is, zeker omdat er veel meer mensen zijn die tot in de late morgen op het strand blijven hangen.

Nu weer terug in Bangkok is het tijd voor de laatste inkopen en het eten van de laatste Thaise curry's.
Na alle weekeind markten en enorme winkelcentra, ik begin te begrijpen waarom het hier een enorme chaos wordt als er SARS uitbreekt, is het tijd om m'n tas in te pakken en richting vliegveld te gaan.

Vannacht om 2 uur vlieg ik terug naar Nederland. Dinsdag ochtend om 10 uur zal ik landen op schiphol.
Het zal wel even wennen worden allemaal maar ik moet zeggen dat ik er zin in heb en dat ik met (nieuwe) goede moed er weer makkelijk een Master lang tegen aan kan.

Ziet U allen binnenkort!

Jeroen