Nieuw land, nieuwe ervaringen en een nieuw verhaal
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jeroen N.
26 Juli 2006 | Cambodja, Khett Siem Reab
Na een kort nachtje in Vientiane, we moesten om 6uur inchecken, was het tijd om een bezoek te brengen aan het land dat Cambodja heet.
Na alle verhalen van anderen wilde ik wel eens weten wat er nu allemaal waarheid is en welke verhalen er naar het land der fabelen verwezen konden worden. In de eerste plaats, ik ga hier geen geschiedenis les over Cambodja geven, ik neem aan dat iedereen de verschrikkingen die er plaats hebben gevonden in de afgelopen decennia of weet of de moeite waard vindt om het uit te zoeken. Naast de indrukken die ik heb opgedaan die echt ongelofelijk zijn, zowel in goede als in kwade zin, zal ik proberen de situatie te beschrijven en uiteraard mijn belevenissen proberen te verwoorden.
Bij aankomst in Siem Reap hebben we (Sam “the Aussie” en ik) een hostel gezocht waar we eerst een beetje tot rust konden komen. De chaos in het stadje was echt op een hoogte punt. Wetten bestaan hier nauwelijks laat staan verkeersregels. Links of rechts rijden doe je naar eigen inzicht en het is echt ongelofelijk wat er allemaal voorbij komt op de (uit keien en zand bestaande) weg. Onmiddellijk werden we door verschillende tuk tuk drivers benaderd om hun klant te worden en wimpelden we ze af met de mededeling dat we dat wel zouden zien als we waren uitgeslapen.
‘s Avonds zijn we naar de zonsondergang gaan kijken op een heuvel tussen alle tempels rond Ankor wat. Naast dat de wolken het de zon haast onmogelijk maakten zich te laten zien was het een gezellige bijeenkomst van vele toeristen die aan hun nieuwe vriend de tuk tuk driver waren gekoppeld voor de komende dagen, zo hoopte ook onze persoonlijk chauffeur.
’s Avonds zijn Sam en ik “Barstreet” gaan verkennen en na een prima diner hebben we een aantal pooltafels gevonden waar we ons kostelijk hebben vermaakt, met pool en het kijken naar Cambodjaanse sletjes die zich gewillig door (oudere) westerse mannen lieten inpakken om er of geld aan te verdienen of misschien wel een suikeroompje aan over te houden voor kortere of langere tijd.
De volgende morgen was ik al vroeg uit de veren, maar Sam lag met een fijne kater nog lang in z’n nest te stinken. Als echte Hollander besloot ik een fiets te nemen naar de tempels om die eens te gaan bezichtigen. Na een klein half uurtje, m’n conditie is nog prima, heb ik mij staan verbazen over de enorme bouwwerken die men hier voor hun religie hebben weten te creëren. Overal Budha (zonder hoofd) en enorme pagoda’s en tempels om hun god te eren. Tot op heden dacht ik altijd dat het budisme een van de vriendelijkste godsdiensten is die er bestaat, maar ook hier tonen de muurschilderingen en uitgehouwen beeltenissen, rijen met soldaten, moordende wapens en andere gewelddadigheden. Na verschillende tempels beginnen ze erg op elkaar te lijken en na enkele uren te hebben rondgezworven keerde ik huiswaarts.
Teruggekomen in het hostel was het beste maatje van Sam in Australië (Andrew) inmiddels met het vliegtuig vanuit zuid Thailand aangekomen. ’s Avonds werd dat uiteraard gevierd, met vele biertjes, en buckets met whisky-cola. Mijn “pool skills” werden steeds beter maar dat mocht niet baten, de Cambodjaanse dames van plezier spelen iedere avond en na één potje dat ik glorieus won, werd ik spel na spel gewoonweg afgedroogd. Nadat we om 5uur wilden afhaken, was Sam opeens verdwenen. Andrew en ik, te lui om naar huis te lopen namen een tuk tuk, halverwege bedachten we dat het een super idee zou zijn om de zonsopgang te gaan bekijken bij Ankor wat, uiteraard gepusht door onze chauffeur besloten we onze camera’s te halen en er voor te gaan.
Nog in het donker beklommen we de tempel en viel ik in slaap, ondanks dat toch nog een aantal mooie foto’s, van de momenten dat ik wakker schrok en voldoende bij kennis was om de plaatjes te schieten. Twee uur later kroop ik m’n bed in om 4 uur later weer wakker te worden om onze tuk tuk driver aan z’n belofte te houden ons de hele dag rond te rijden voor 10 dollar.
Eerst brunchen.....shit LP, kaart en zonnebril vergeten, dus terug, Sam en Andrew bestelden alvast en ik op de tuk tuk terug. Onze chauffeur zat in z’n aanhanger te wachten en zei dat ik maar moest rijden. Daar ik niet voor een gat te vangen ben, startte ik z’n motorfiets en reed er op weg. Het moet er echt heel hilarisch uit hebben gezien ( een blonde kerel voor op een oude brommer, met in de aanhanger twee Cambodjaanse jongens) want iedereen zwaaide en begon spontaan te lachen als we voorbij reden.
Na de lunch de verder gelegen tempels bezocht en de volgende dag ook. De laatste avond in Siem Reap nog een avondje op stap. De hele dag voelde ik me te neergeslagen en kon ik slecht m’n verhaal aan de buitenwereld kwijt, je hebt van die dagen wanneer het gewoon niet wil, alles tegen zit en je hersenen gewoon niet stil gezet kunnen worden en je blik niet op oneindig staat, maar in het verleden staart. Na me een paar uur te hebben teruggetrokken in een internet café en even gezellig heb bij gekletst met leuke mensen (bedankt Marie) kon ik er weer tegen en om 2 uur haakte ik dan ook weer aan.
Iedereen was inmiddels bezopen en dat maakte het nog hilarischer, discussies winnen doe je met gemak, maar vrouwen uitleggen dat kinderen niet verslaafd zijn aan een (extra toegevoegd) stofje in Nestle poedermelk maar aan het feit dat zij het ze gratis verstrekken en dat dat de reden is dat de kinderen van nog geen 2 jaar oud om half 3 nog steeds op straat bedelen, is een ander verhaal. Toen de tent om half 5 sloot dacht onze tuk tuk bestuurder, die ook straal bezopen was, om nog even z’n tuk tuk te halen en ons thuis te brengen. Daar hij al slingerend aan kwam rijden zag niemand dat echt zitten en toen ik aanbood iedereen dan maar na huis te rijden stemde ook onze tuk tuk bestuurder toe en reed ik met een volgeladen tuk tuk door de Cambodjaanse nacht naar ons hostel. Daar aangekomen besloot ik eerst m’n tas maar eens te pakken en toen ik daarmee klaar was een ontbijt te nuttigen. Mijn bus naar Phnom Penh zou immers om 7.00 uur vertrekken.
Net gedouched en weer aangekleed staat de hotel manager op m’n deur te bonzen waar ik toch blijf, het was al 2 over 7. Moe maar voldaan kroop ik in de bus die me de komende 6uur richting Phnom Penh zou vervoeren, Andrew en Sam zouden 's middags met het vliegtuig volgen.
PS. Bij de vorige verhalen zijn verschillende foto's geplaatst............
Na alle verhalen van anderen wilde ik wel eens weten wat er nu allemaal waarheid is en welke verhalen er naar het land der fabelen verwezen konden worden. In de eerste plaats, ik ga hier geen geschiedenis les over Cambodja geven, ik neem aan dat iedereen de verschrikkingen die er plaats hebben gevonden in de afgelopen decennia of weet of de moeite waard vindt om het uit te zoeken. Naast de indrukken die ik heb opgedaan die echt ongelofelijk zijn, zowel in goede als in kwade zin, zal ik proberen de situatie te beschrijven en uiteraard mijn belevenissen proberen te verwoorden.
Bij aankomst in Siem Reap hebben we (Sam “the Aussie” en ik) een hostel gezocht waar we eerst een beetje tot rust konden komen. De chaos in het stadje was echt op een hoogte punt. Wetten bestaan hier nauwelijks laat staan verkeersregels. Links of rechts rijden doe je naar eigen inzicht en het is echt ongelofelijk wat er allemaal voorbij komt op de (uit keien en zand bestaande) weg. Onmiddellijk werden we door verschillende tuk tuk drivers benaderd om hun klant te worden en wimpelden we ze af met de mededeling dat we dat wel zouden zien als we waren uitgeslapen.
‘s Avonds zijn we naar de zonsondergang gaan kijken op een heuvel tussen alle tempels rond Ankor wat. Naast dat de wolken het de zon haast onmogelijk maakten zich te laten zien was het een gezellige bijeenkomst van vele toeristen die aan hun nieuwe vriend de tuk tuk driver waren gekoppeld voor de komende dagen, zo hoopte ook onze persoonlijk chauffeur.
’s Avonds zijn Sam en ik “Barstreet” gaan verkennen en na een prima diner hebben we een aantal pooltafels gevonden waar we ons kostelijk hebben vermaakt, met pool en het kijken naar Cambodjaanse sletjes die zich gewillig door (oudere) westerse mannen lieten inpakken om er of geld aan te verdienen of misschien wel een suikeroompje aan over te houden voor kortere of langere tijd.
De volgende morgen was ik al vroeg uit de veren, maar Sam lag met een fijne kater nog lang in z’n nest te stinken. Als echte Hollander besloot ik een fiets te nemen naar de tempels om die eens te gaan bezichtigen. Na een klein half uurtje, m’n conditie is nog prima, heb ik mij staan verbazen over de enorme bouwwerken die men hier voor hun religie hebben weten te creëren. Overal Budha (zonder hoofd) en enorme pagoda’s en tempels om hun god te eren. Tot op heden dacht ik altijd dat het budisme een van de vriendelijkste godsdiensten is die er bestaat, maar ook hier tonen de muurschilderingen en uitgehouwen beeltenissen, rijen met soldaten, moordende wapens en andere gewelddadigheden. Na verschillende tempels beginnen ze erg op elkaar te lijken en na enkele uren te hebben rondgezworven keerde ik huiswaarts.
Teruggekomen in het hostel was het beste maatje van Sam in Australië (Andrew) inmiddels met het vliegtuig vanuit zuid Thailand aangekomen. ’s Avonds werd dat uiteraard gevierd, met vele biertjes, en buckets met whisky-cola. Mijn “pool skills” werden steeds beter maar dat mocht niet baten, de Cambodjaanse dames van plezier spelen iedere avond en na één potje dat ik glorieus won, werd ik spel na spel gewoonweg afgedroogd. Nadat we om 5uur wilden afhaken, was Sam opeens verdwenen. Andrew en ik, te lui om naar huis te lopen namen een tuk tuk, halverwege bedachten we dat het een super idee zou zijn om de zonsopgang te gaan bekijken bij Ankor wat, uiteraard gepusht door onze chauffeur besloten we onze camera’s te halen en er voor te gaan.
Nog in het donker beklommen we de tempel en viel ik in slaap, ondanks dat toch nog een aantal mooie foto’s, van de momenten dat ik wakker schrok en voldoende bij kennis was om de plaatjes te schieten. Twee uur later kroop ik m’n bed in om 4 uur later weer wakker te worden om onze tuk tuk driver aan z’n belofte te houden ons de hele dag rond te rijden voor 10 dollar.
Eerst brunchen.....shit LP, kaart en zonnebril vergeten, dus terug, Sam en Andrew bestelden alvast en ik op de tuk tuk terug. Onze chauffeur zat in z’n aanhanger te wachten en zei dat ik maar moest rijden. Daar ik niet voor een gat te vangen ben, startte ik z’n motorfiets en reed er op weg. Het moet er echt heel hilarisch uit hebben gezien ( een blonde kerel voor op een oude brommer, met in de aanhanger twee Cambodjaanse jongens) want iedereen zwaaide en begon spontaan te lachen als we voorbij reden.
Na de lunch de verder gelegen tempels bezocht en de volgende dag ook. De laatste avond in Siem Reap nog een avondje op stap. De hele dag voelde ik me te neergeslagen en kon ik slecht m’n verhaal aan de buitenwereld kwijt, je hebt van die dagen wanneer het gewoon niet wil, alles tegen zit en je hersenen gewoon niet stil gezet kunnen worden en je blik niet op oneindig staat, maar in het verleden staart. Na me een paar uur te hebben teruggetrokken in een internet café en even gezellig heb bij gekletst met leuke mensen (bedankt Marie) kon ik er weer tegen en om 2 uur haakte ik dan ook weer aan.
Iedereen was inmiddels bezopen en dat maakte het nog hilarischer, discussies winnen doe je met gemak, maar vrouwen uitleggen dat kinderen niet verslaafd zijn aan een (extra toegevoegd) stofje in Nestle poedermelk maar aan het feit dat zij het ze gratis verstrekken en dat dat de reden is dat de kinderen van nog geen 2 jaar oud om half 3 nog steeds op straat bedelen, is een ander verhaal. Toen de tent om half 5 sloot dacht onze tuk tuk bestuurder, die ook straal bezopen was, om nog even z’n tuk tuk te halen en ons thuis te brengen. Daar hij al slingerend aan kwam rijden zag niemand dat echt zitten en toen ik aanbood iedereen dan maar na huis te rijden stemde ook onze tuk tuk bestuurder toe en reed ik met een volgeladen tuk tuk door de Cambodjaanse nacht naar ons hostel. Daar aangekomen besloot ik eerst m’n tas maar eens te pakken en toen ik daarmee klaar was een ontbijt te nuttigen. Mijn bus naar Phnom Penh zou immers om 7.00 uur vertrekken.
Net gedouched en weer aangekleed staat de hotel manager op m’n deur te bonzen waar ik toch blijf, het was al 2 over 7. Moe maar voldaan kroop ik in de bus die me de komende 6uur richting Phnom Penh zou vervoeren, Andrew en Sam zouden 's middags met het vliegtuig volgen.
PS. Bij de vorige verhalen zijn verschillende foto's geplaatst............
-
26 Juli 2006 - 11:24
A:
Hi Schurink,
Wat een verhalen , wat een verhalen!!! Bedenk je je ook nog af en toe dat er mensen moeten werken;-)
Trouwens... wanneer ben je weer terug?
Liefs Monique -
26 Juli 2006 - 13:37
Ruud:
Maarreh, heb je nog een beetje gen....?!
GENOTEN! Ja! Wat dacht jij dan. Viespeuk! -
26 Juli 2006 - 14:20
Bijs:
Zozo, een halve scriptie en toch erin geslaagd helemaal niets over de Khmer te vermelden (terwijl je inleiding juist dat dat aan de orde zou komen suggereerde), maar soit. Heb je zelf als oude westerse man ook nog wat liefde en aandacht genoten?
Groet, Bijs
PS, effe op nrc.nl/monopoly op je eigen straat stemmen! -
26 Juli 2006 - 15:08
Sanne:
Eindelijk kan ik dan zelf tegen iemand zeggen: Ik wou dat ik t ook had gedaan! Leuke verhalen.. wat je nog niet verteld had is dat je in een tuk-tuk had gereden,haha! Dit keer niet op een paar gestalde fietsen ingereden;)? Kus Sanne -
26 Juli 2006 - 15:45
Tina:
idd! in nederland moet er gewerkt worden. Je verhaaltjes zijn een heerlijke ontspanning tijdens het werken! veel plezier.... -
27 Juli 2006 - 15:08
Rianne:
Relaxte verhalen hier om te lezen @ Randstad tussen het uitzenden van vakantiekrachtjes door!
Zondag verhuizen naar rotterdam! Wanneer kom jij?
liefs rian -
28 Juli 2006 - 11:35
Leonie:
Denk je al aan een carriere als tuk tuk chauffeur? Zal er inderdaad wel raar hebben uigezien voor die mensen daar, die krullenbos van jou wapperend in de wind. ben benieuwd naar je volgende verhaal en naar je foto's. Wij wachten met smart.
liefs Leonie
p.s. niet terug komen met zo'n (mooie) cambodjaanse he, je weet wat er is voorspeld :P -
02 Augustus 2006 - 21:00
Alexander:
Zoo wat een verhaal weer :D
Wij zijn net terug uit kenia en hebben het ook super leuk gehad! Kijk al weer uit naar je volgende spannende avontuurverhaal
groeten Alexander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
